Witam wszystkich kochających różnego rodzaju twórczosć.Codziennie będę starała się dodawać na stronie nowe wiersze,teksty i w miarę możliwości zdjęcia.Mam nadzieję,że trafię do Waszych serc poprzez swojego bloga.Czytając moje wiersze większość z Was skojarzy sobie powiązanie z szarą codziennością i tułaczką człowieka w pogoni za szczęściem.Jednakże nie dąrzę do tego,żeby Was zasmucić,bo to nie o to chodzi.Pragnę obudzić Wasze emocje,żeby oczyściły się i zaczęły prawidłowo funkcjonować.Pamiętajcie,że lekarstwem na wszystko jest nadzieja i nie poddawanie się.Podarowanie bliźniemu uśmiechu,to najlepszy początek dnia i cudowny prezent i tego Wam życzę.Piszcie do mnie na email mkasperczak84@interia.pl  na różne tematy związane z poezją,zdjęciami,a również z dziećmi,bo jestem mamą 3 dzieci w wieku 10lat,6lat i 17 mc.,więc chętnie powymieniam się wiedzą.Porozmawiajmy również na temat mężczyzn,bo to ciekawy temat.Pozdrawiam czytelników cieplutko i zapraszam do częstego odwiedzania mojej strony.Monika Kasperczak (Mytlewska).Wkrótce o różnych typach mężczyzn i jak z nimi żyć.

Czasem przytłacza Cię rzeczywistość ale Ty z zaciśniętymi zębami id ziesz przez życie,bo nie daje Ci zbytniego wyboru.Z dnia na dzień obowiązków natłok,a Ty masz temu podołać,bo tak odgórnie stworzył Cię Pan jako kobietę,a tu na dole społeczeństwo nie wiadomo na jakiej podstawie postawiło płci żeńskiej wymogi.My płeć,,piękna,, jesteśmy przecież słabsze i delikatniejsze,to dlaczego mężczyźni dają nam tyle prac domowych jako sprzątaczka,niania,kucharka,psycholog,spowiedniczka,korepetytorka,kochanka,dobra matka i żona itp.Mamy temu podołać bez ich wdzięczności,szacunku,tak za darmo i rządają od nas idealnego  wykonania charytatywnej pracy.Uważają,że nie jest to nic trudnego ,,niby,,praca w domu.Myślą że mamy super ,,siedząc,,w domu ale tak nie jest,bo większość matek i żon marzy,by wydostać się z domu i pójść do pracy,do ludzi,bo tam czułyby się wypoczęte i spełnione.Niestety mężczyźni tego nie rozumieją,bądź nie chcą pojąć,bo boją się obowiązków.A,gdy nadchodzi moment,że choroba nam doskwiera i nie mamy już sił,to oni nie dają sobie rady z pracami,z którymi my kobiety codziennie się zmagałyśmy.Pomyślałby kto,że to jakaś nauczka dla panów ale nie,bo oni rzadko  wyciągają słuszne wnioski.Gdy tylko kobieta wróci do zdrowia,to,,szara rzeczywistość,,też powróci ze zdwojoną siłą,bo będzie musiała ogarnąć ,,chlew,, ,który powstał podczas jej choroby,bo mężczyźna zawsze ma wymówkę,by nie pomóc.Rodzina,mąż,dzieci,to marzenie większości panien ale na właściwego pana nie jest łatwo trafić a nawet jeśli tak się wydaje przed ślubem,przed pierwszym dzieckiem,wspólnym mieszkaniem.to wszystko mija zaraz po tym i często ogarnia nas frustracja ale brniemy,bo nie chcemy tego niszczyć,nie mamy wyboru,bądź tak mocno ich kochamy.Zadajmy sobie jedno pytanie,czy oni nas naprawdę kochają,czy też może chcą mieć kogoś obok,kto posprząta,popierze,ugotuje,urodzi,załatwi wszystkie potrzeby mężczyzny i tak za free?My kobiety jesteśmy bardziej uczuciowe,romantyczne.a oni to wykorzystują na swoją stronę nie dając nam rzadnej przyjemności wzamian.Oni zrozumieliby to,że seks nie jest dla nas przyjemnością,a tak nie jest(oni łapią nas za słówka,a nie rozumieją płęty) ,tylko po całym dniu obowiązków w domu i przy dzieciach kobieta marzy tylko o śnie ale nie chce dodatkowych kłopotów i godzi się na seks,z którego nie wynosi przyjemności.Może byłoby inaczej,gdyby pan pomyślał nad podziałem obowiązków i romantycznym wstępem.Właśnie to jest duży problem,że mężczyźni zapominają o romantycznych gestach a my głupie kochamy ich ale tak naprawdę za co mamy ich kochać? Za to,że idą do pracy wśród ludzi,my przecież o tym marzymy ale dziećmi jesteśmy uwiązane i nie stać nas na nianię,przedszkole i sprzątaczko/kucharkę.Jako samotne matki miałybyśmy łatwiej o przedszkole i wtedy wyfrunęłybyśmy naprzeciw marzeniom do pracy,do ludzi ale siedzimy jak te ,,stare kapcie,,robiąc koło nich.Tym paniom,które trafiły na swoich właściwych mężczyzn i nie zawiodły się na nich serdecznie gratuluję, a tym którym opowieść jest bliska współczuję i zastanówcie się czy warto usiąść i porozmawiać,spróbować,a jeśli nie uda się,to może poprostu znaleźć odwagę i odejść.O tak do tego trzeba odwagi,bo oni mają zbyt duży wpływ na naszą psychikę.Piszcie jeśli macie problemy ze swoimi mężczyznami.Wymieniajmy się doświadczeniami,poradami,bo kobieta,kobietę zawsze zrozumie.

1. "ODESZŁA NAGLE" (Z DEDYKACJĄ DLA SWIĘTEJ PAMIĘCI CIOCI MAJI)
2. WIERSZE KOCHANOWSKIEGO
3. UPADEK
4. "MAMO"(Z DEDYKACJĄ DLA MOJEJ MAMY KATARZYNY)
5. "TATO"(Z DEDYKACJĄ DLA SŁAWKA KALIŃSKIEGO)
6. (Z DEDYKACJĄ DLA BABCI ŁUCJI)
7. BABCIU
8. "PRAWDZIWY SEN"
9. "NIE ZABIERAJ MI BABCI"
10. Oczami kobiety w życiowej tułaczce.
11. że potrafisz.
12. Spójrz na siebie łaskawiej:)Udowodnij
13. co chciałybyscie przeczytać kobiety i kobietki:))
14. Piszcie o tym
15. Oddam ubranka i akcesoria dziecięce
16. którzy tego nie szanują.
17. Gospodynie domowe kochające porządek kontra domownicy

PIOTRUŚ PAN

 

... czyli wieczny chłopiec. Rozpoznasz go po tym, że strach przed dorosłością i odpowiedzialnością paraliżuje jego życie. Często więc powierzchownie traktuje swoją partnerkę, liczy się dla niego przede wszystkim niezależność i dobra zabawa. Póki więc relacja opiera się na niezobowiązujących przyjemnościach, czuje się w niej dobrze, gorzej natomiast, kiedy przychodzi do planowania wspólnej przyszłości. Unika osób, które mogłyby czegoś od niego wymagać. W pełni skupia się na sobie - to jego potrzeby i marzenia są najważniejsze. Często Piotruś Pan ma w sobie coś z gadżeciarza i... maminsynka. To bowiem najprawdopodobniej silna, patologiczna więź z matką wpędziła go w stan wiecznej niedojrzałości. Jeśli bowiem jako chłopiec wychowywany był w domu bez ojca, bądź z ojcem wycofanym ze swojej roli, dodatkowo otoczony grupą nadopiekuńczych kobiet - ma bardzo duże szanse, aby w dorosłym życiu nie poradzić sobie z odpowiedzialnością.

 

..czyli uczepiony maminej spódnicy. Badania przeprowadzone przez Hallmark Cards pokazują, że aż 43 proc. mężczyzn uważa własną matkę za kobietę swojego życia. Naukowcy potwierdzają, że po erze macho, później metroseksualistów następuje właśnie era mumbo, czyli wiecznych maminsynków. Ich problem polega na silnej, patologicznej więzi z rodzicielką. Taki mężczyzna nie jest w stanie podejmować samodzielnie decyzji. A winę za taki stan rzeczy ponosi w dużej mierze właśnie jego matka. To ona jest kobietą numer jeden w jego życiu. Czuły, opiekuńczy, wrażliwy na Twoje potrzeby, rodzinny - na pozór więc idealny partner na całe życie. Co więcej, wiele kobiet nie widzi nic złego w bliskiej relacji mężczyzny z matką. Z badań wynika, że aż 77 proc. kobiet nie widzi nic złego w typie mumbo. Uważają bowiem, że taka opiekuńczość w przyszłości może przełożyć się na kobietę, z którą maminsynek zdecyduje się zbudować partnerską relację.

A jak jest w rzeczywistości?

 

Zawsze jesteś na drugim miejscu. To z matką konsultuje wszystkie istotne sprawy, nawet te dotyczące waszego intymnego życia. To ona zajmuje sporą część jego wolnego czasu i to do niej jesteś wiecznie porównywana, oczywiście na korzyść tej drugiej. Uważaj, wszelka krytyka wymierzona w stronę rodzicielki tylko pogłębia przepaść między wami, a przybliża partnera do matki. Co możesz zrobić? Postaraj się zbudować z nią dobrą relację. Ugotuj obiad według jej przepisu, daj jej do zrozumienia, że jesteś godną partnerką dla jej wypieszczonego synka.

 

Dbaj o waszą prywatną przestrzeń, nie musicie każdej wolnej chwili spędzać z jego matką. Rozmawiaj ze swoim mężczyzną o tym, co Ci przeszkadza. I dbaj o siebie, swoją przestrzeń osobistą, którą będziesz starannie rozwijać i pielęgnować - spotykaj się ze znajomymi, zajmij się swoim hobby. Kiedy on zobaczy, że jesteś zaradna i niezależna, być może zobaczy w Tobie godną następczynię swojej rodzicielki.

..czyli uczepiony maminej spódnicy. Badania przeprowadzone przez Hallmark Cards pokazują, że aż 43 proc. mężczyzn uważa własną matkę za kobietę swojego życia. Naukowcy potwierdzają, że po erze macho, później metroseksualistów następuje właśnie era mumbo, czyli wiecznych maminsynków. Ich problem polega na silnej, patologicznej więzi z rodzicielką. Taki mężczyzna nie jest w stanie podejmować samodzielnie decyzji. A winę za taki stan rzeczy ponosi w dużej mierze właśnie jego matka. To ona jest kobietą numer jeden w jego życiu. Czuły, opiekuńczy, wrażliwy na Twoje potrzeby, rodzinny - na pozór więc idealny partner na całe życie. Co więcej, wiele kobiet nie widzi nic złego w bliskiej relacji mężczyzny z matką. Z badań wynika, że aż 77 proc. kobiet nie widzi nic złego w typie mumbo. Uważają bowiem, że taka opiekuńczość w przyszłości może przełożyć się na kobietę, z którą maminsynek zdecyduje się zbudować partnerską relację.

 

A jak jest w rzeczywistości?

 

Zawsze jesteś na drugim miejscu. To z matką konsultuje wszystkie istotne sprawy, nawet te dotyczące waszego intymnego życia. To ona zajmuje sporą część jego wolnego czasu i to do niej jesteś wiecznie porównywana, oczywiście na korzyść tej drugiej. Uważaj, wszelka krytyka wymierzona w stronę rodzicielki tylko pogłębia przepaść między wami, a przybliża partnera do matki. Co możesz zrobić? Postaraj się zbudować z nią dobrą relację. Ugotuj obiad według jej przepisu, daj jej do zrozumienia, że jesteś godną partnerką dla jej wypieszczonego synka.

 

Dbaj o waszą prywatną przestrzeń, nie musicie każdej wolnej chwili spędzać z jego matką. Rozmawiaj ze swoim mężczyzną o tym, co Ci przeszkadza. I dbaj o siebie, swoją przestrzeń osobistą, którą będziesz starannie rozwijać i pielęgnować - spotykaj się ze znajomymi, zajmij się swoim hobby. Kiedy on zobaczy, że jesteś zaradna i niezależna, być może zobaczy w Tobie godną następczynię swojej rodzicielki.

 

Uzależniony od emocji, ciągle szuka nowych wrażeń. A te zapewniają mu oczywiście - nowe kobiety. Jest jak duży chłopiec, który pragnie, aby święta Bożego Narodzenia trwały nieustannie. Bowiem nieustanne oczekiwanie na nową niespodziankę sprawia mu emocjonującą frajdę. Ciągle na nowo odtwarzany stan miłosnego uniesienia to przygoda, adrenalina, której wciąż mu brakuje. Etap takiego zakochiwania się wciąż na nowo większość z nas przechodziła w szkole średniej. Wówczas związek trwał zazwyczaj niewiele dłużej niż miesiąc - w porywach do trzech, a potem zdawaliśmy sobie sprawę z tego, że życie wokół jest jeszcze bardziej ekscytujące a my - jeszcze bardziej atrakcyjni dla płci przeciwnej. I szukaliśmy nowych wrażeń u boku nowej osoby. Taki stan zazwyczaj mija wraz z wejściem w dorosłe życie. Ale jak widać, nie zawsze.

 

top10images.blogspot.com

 

Czy można z nim zbudować trwały związek?

 

To trudne pytanie. Jeśli jego problem jest poważny i Twój mężczyzna jest uzależniony od silnych wrażeń, również tych seksualnych, może stanowić zagrożenie nie tylko dla waszego związku, ale również Twojego zdrowia. Warto porozmawiać z nim o terapii. Jeśli sam nie wykazuje chęci pracy nad sobą, a Ty oczekujesz czegoś zupełnie innego od życia, nie warto tracić czasu na budowanie relacji z takim mężczyzną. Rzucanie sideł na faceta jest mitem słabych poradników, najważniejsze to szczerość, zrozumienie i rozmowa.

Mężczyźni tego określenia unikają jak ognia. Niektóre kobiety marzą jednak o tym, by przeciągnąć faceta na swoją stronę i zrobić z niego pantoflarza. Czy facet który gotuje, sprząta, odbiera dzieci z przedszkola, dba o swoją partnerkę - to już ciepła klucha czy facet, który rozumie co oznacza związek partnerski? Sformułowanie często jest nadużywane. Pantoflarz trafia się niezwykle rzadko, a związek z nim bywa bardzo dokuczliwy. Szybko okazuje się, że taki chłop pod pantoflem nie ma swojego zdania, jest uległy i bezgranicznie posłuszny. Jego ulubiona odpowiedź na każde pytanie brzmi: "zrób jak uważasz".

 

Jak z nim żyć?

 

Wszystkie jednomyślnie nie chcemy pantoflarza w domu. W głowie mamy bowiem zakodowany wzór mężczyzny silnego, zaradnego, pewnego siebie i decydującego o wszystkim. Taki mężczyzna jest w stanie zapewnić nam i naszej rodzinie poczucie bezpieczeństwa. Jeśli mężczyzna nie potrafi podejmować samodzielnych decyzji warto zwrócić uwagę również na własny stosunek do niego. Zazwyczaj wina leży po obu stronach, i być może to właśnie partnerka pogłębia problem uległości, sama wchodząc w rolę władczej i zbyt niezależnej? Warto budować relacje partnerskie, rozmawiać o potrzebach i szanować zdanie drugiej strony, wówczas układ sił w związku rozkłada się po równo i wizja mężczyzny pod pantoflem przestaje być tak niebezpiecznie bliska. Jeśli mężczyzna nie radzi sobie ze swoją niezależnością, być może znów powtarza się problem z wczesnego dzieciństwa, który warto przedyskutować z terapeutą.

 

Wzorzec męskości lansowany przede wszystkim w telewizji. Superbohaterowie naszych czasów walczą z czarnymi charakterami, są odważni i nigdy nie ujawniają swoich słabości. Według badań przeprowadzonych na 118. Dorocznym Zjeździe Amerykańskiego Stowarzyszenia Psychologów, które odbywa się w San Diego, wzorzec ten szkodzi młodym chłopcom w budowaniu bliskich relacji z rodziną, przyjaciółmi a w przyszłości - partnerką. Wzorzec ten w dzieciństwie szczególnie wpajany przez ojców, którzy w podobny sposób byli wychowywani.

U boku macho?

 

Macho to uczuciowy twardziel, którego najsłabszym punktem jest ambicja. Jeśli ją urazisz, prawdopodobnie długo nie będzie mógł Ci tego wybaczyć. Jest pamiętliwy jak mało kto. Nie przeprasza, ponieważ stanowi to dla niego ujmę na honorze. Skrywa swoje uczucia i nie jest wylewny. Lubi kobiety, ale zazwyczaj pozostaje wierny swojej stałej partnerce. Jeśli związałaś się z macho musisz pogodzić się z tym, że wyciągnąć od niego informacje dotyczące tego, co czuje i z czym ma problem może być wyjątkowo kłopotliwe  Warto również pamiętać o tym, że pod tą maską twardziela kryje się mimo wszystko wrażliwy, czuły mężczyzna, który potrzebuje odrobiny zrozumienia.

 

METROSEKSUALISTA

"Metro" czyli "między" kobiecością a męskością, nie ma jednak nic wspólnego z homoseksualistą. Termin użyty po raz pierwszy przez felietonistę Marka Simpsona w 1994 roku szybko zawojował świat. Co charakteryzuje ten typ mężczyzny? Metroseksualista to nie gej, choć często w ten sposób charakteryzowany. To mężczyzna zadbany, bardzo często żyjący w dużym mieście. Ma w sobie dużo empatii i potrafi doceniać kobiecość. Typ coraz częściej akceptowany społecznie - 65 proc. kobiet i nieco mniej mężczyzn uważa, że dbanie o siebie i chodzenie do salonów kosmetycznych to wcale nie jest zły trend wśród mężczyzn.

Czy będę z nim konkurować o miejsce w łazience?

 

W zasadzie jest to typ nieszkodliwy. Jeśli potrafimy przezwyciężyć wzorce kulturowe wpajane nam od najmłodszych lat i zwiążemy się z metroseksualistą, największym problemem może być jedynie... dużo mniej miejsca na półce z kosmetykami. Poza tym metroseksualista sam w sobie nie jest złym partnerem, a często dużo lepiej czuje potrzeby kobiet niż jego bardziej męski odpowiednik.

Każdy mężczyzna to w pewnym stopniu gadżeciarz. Interesują ich nowinki technologiczne, podziwiają szybkie samochody, motocykle, marzą o najnowszym smartfonie. Według badania przeprowadzonego przez Nielsen Online wraz z internetową siecią reklamową Mindset Media najnowszym smartfonie. Według badania przeprowadzonego przez Nielsen Online wraz z internetową siecią reklamową Mindset Media gadżeciarze to wyjątkowo uzdolnieni przywódcy - może więc nie jest z nimi aż tak źle? Jeśli jednak technologia to cały jego świat, warto zastanowić się nad tym, czy Twój partner nie jest przypadkiem gadżeciarzem. Takie nadmierne kolekcjonowanie technologicznych gadżetów może być przejawem głęboko skrywanych kompleksów Twojego mężczyzny.

Jak wytrzymać z jego nowinkami technologicznymi?

 

Zachowują się często jak mali chłopcy, którzy całą wypłatę są w stanie przepuścić na nowy, ich zdaniem - niezbędny gadżet. Poświęcają zbyt wiele czasu nowinkom technologicznym, co oczywiście przekłada się na ich relacje z partnerką. Warto zastanowić się nad tym, jaka forma spędzania wolnego czasu może być dla niego równie atrakcyjna, co zabawa nową konsolą do gier. Może znajdziecie wspólną przestrzeń, w której spędzany wspólnie czas będzie równie satysfakcjonujący dla obu stron?

Podobno XX i XXI wiek jest wiekiem depresji i zaburzeń narcystycznych. Mężczyzna chory na tę przypadłość wciąż szuka w sobie i otoczeniu potwierdzenia własnej wartości. Skoncentrowany na sobie, bez spójnej osobowości - nie potrafi zbudować trwałej relacji ze swoją partnerką. Psychologowie twierdzą, że zachowania narcystyczne kształtowane są we wczesnym dzieciństwie. Duży wpływ na rozwój narcyzmu u dziecka mają jego rodzice, którzy mogą wywołać tę przypadłość w dwojaki sposób: nadmiernie krytykując bądź chwaląc swoją pociechę. Narcyz nie potrafi wykazywać empatii i nie dostrzega emocji wśród innych ludzi. Często miewa też problemy z nawiązaniem kontaktu z emocjonalną stroną własnej osobowości.

 

Związek z narcyzem?

 

Tylko dla osób, które wypracowały własną niezależność i potrafią ją manifestować. W dłuższej perspektywie jednak życie z narcyzem wydaje się nie być możliwe. Jeśli narcyz nie otrzymuje od drugiej osoby tego, czego od niej oczekuje bez skrupułów zostawia ją, często nie utrzymując z nią żadnego kontaktu. W ten sposób powtarza sytuację z dzieciństwa, w której był traktowany w podobny sposób przez swoich rodziców. Narcyzm kwalifikuje się do długotrwałej psychoterapii, ale to sama osoba cierpiąca na tę przypadłość musi podjąć dezycję o leczeniu.

 

Zafascynowany grami komputerowymi, naukami ścisłymi, matematyką i tematyką fantasy. Typ szalonego naukowca, który zamyka się godzinami w swoim tajemnym laboratorium rozpracowując wielką zagadkę ludzkości. Nie przykłada dużej wagi do swojego wyglądu i ma poważne problemy z funkcjonowaniem w społeczeństwie. Raczej unika kontaktów z ludźmi, trudno mu również nawiązać bliskie relacje z kobietą. Przeważnie uchodzi za dziwaka lub frajera. Raczej małomówny i niezbyt wylewny ze swoimi uczuciami.

Związek z nerdem?

 

Dla wytrwałych, lub dla żeńskiego odpowiednika nerda. Jeśli nie przeszkadza Ci jego wygląd i skłonności antyspołeczne to nie widzę przeciwskazań do budowania długotrwałego związku. Mimo to, że odstaje od reszty społeczeństwa nerd potrafi kochać i raczej bywa stały w swoich uczuciach.IDEALNY?

O tym, że nie istnieją - wie każda z nas. Z punktu widzenia psychologii ewolucyjnej człowiek w doborze partnera życiowego kieruje się, często nieświadomą, potrzebą przekazania swoich genów. Kobieta więc z tej perspektywy będzie szukała mężczyzny silnego, zaradnego, przedsiębiorczego - aby był w stanie zapewnić jej i jej potomstwu godny byt.

 

Ideał mężczyzny zmieniał się wraz z historią. Bardzo długo mężczyzną idealnym był ten, który posiadał majątek - a więc był w stanie zapewnić kobiecie bezpieczeństwo finansowe. W czasach, kiedy kobieta usamodzielniła się i uniezależniła od męskiej dominacji coraz częściej liczy się jednak partnerstwo i umiejętność wspólnego patrzenia na otaczającą rzeczywistość. Idealny mężczyzna dla dzisiejszej kobiety jest inteligentnym, zaradnym, godnym zaufania, uczciwym, dowcipnym towarzyszem, przyjacielem i oczywiście kochankiem.